Dedem Nuri
Abdullayev sınırdışı tarafından yazılmış bu satırlar, ülke, ulus, yerli köy
marşının bir tür. Onlar tüm hayatını eve dönmek için bir milletin hakkı için
savaşan bir adam yedi yıl içinde anavatanı tüm acı ve keder razluchёnnogo
sergiledi. Ölümüne kadar adam içtenlikle vatanını seven. Onun Kırım. Onun
Kokluz.
Kelimenin kökeni «Kökluz»
Kırım Dağları
kalbinde yer alan - üç tarafı dağlarla çevrili Belbek vadi, Kokluz köy, eski
bir geçmişi vardır geri Kırım yarımadasının dağlık bölümünü yaşadığı Tauri,
İskitler, Gotlar, Alanlar, gün aittir.
Kokluz dahil olan Theodoro Beyliği'nin yıkılmasından sonra,
o Mangupsky kadylyk Osmanlı'da taşındı. Buna rağmen, insanlar Türklerin gücünü tanımıyoruz ve
erkekler askere gitti. Kırım Hanlığı.
Onlar Hanlığı piyadesi, en seçkin askerleri tatami denilen ve kabul edildi.
Biz yer adının Kokluz kökeni adanmış bir
çalışma yürüttük. Şartlı iki bölüme kelimeyi bölmek, biz onun etimoloji ve
semantik çeviri kurduk.
kelimesi
Türkçede «Kök» - Göksel mavi. Tengri (Tanrı) - Eski Türklerin gökyüzü bir tek
yerde hazır ve nazır Tanrı'nın kişileştirme oldu.
İkinci bölümde
kökenini Set biraz daha karmaşıktı.
kelimesi «Luz»
İspanyolca tercüme - ışık. Ama Crimean-İspanyolca ilişkilere tarih sessizdir,
bu yüzden "Göksel ışık" ya da çevirisi "Gökten ışık," Biz
bu kabul edilemez buluyorum.
Ayrıca, biz
bulduk Luz - günümüz Suriye ve Türkiye'de bulunan Hitit ülkesinde antik şehrin
ismi.
Kelime
"Luz" veya "cep" depresyon ya da depresyon olarak tercüme
edilebilir. atalarımızın Kokluz üç tarafı dağlarla çevrili iyi "göksel
vadi" olarak adlandırılabilir.
Ahtem qarbaba
Veliyev ve Kırım halkının tarihsel hafızanın canlanması onun katkısı
dev kayalar inşaat, şekilli - köyün
topraklarında arkeolojik araştırmalar yapılmıştır ve erken tarihi
bilinmemektedir olmasına rağmen, görüşme sırasında Ahtem kartba Veliyev, ön
sınır dışı Kokluza yaşayan son tanıklarından biri, şaşırtıcı kadim Dolmenin
keşif anlattı taş kutusu. Bu köy Kokluz muhtemelen Tauri, Kırım eski
sakinlerinin tarihinin bir parçası olarak, daha eski kökenleri anlamına
gelebilir.
benim yakın
akrabası olan Ahtem kartba bana yerli köy hakkında ilginç ve önemli gerçekler
bir sürü anlattı. halkımız zorla vatanlarından sürüldü, o 17 yaşındaydı ve o
gerilla hareketinin bir parçası oldu. Alman askerlerinin Kırım kurtuluş yaptığı
yorucu katkısı, 18 Mayıs rağmen 1944 Ahtem kartba halkının tarafından acı
kaderi "hain" ilan edilen paylaşılan o Yangiyul kentinde, Özbek SSR
sevk edildi. sürgünde yurttaşımız gibi birçok Ahtem kartba vatan anılar ve
rüyalar arasında yaşadı.
Geri Kırım'da,
doğduğu köyde, o halkımızın tarihsel hafızanın canlanması için paha biçilmez
bir katkı yaptı. O tarihin Kokluza en önemli gerçekler
hakkında konuştu. Özellikle, o benim atalarının ev bulunduğu yer belirtilerek,
ailem tarihsel hafızasını geri yardımcı oldu. Bu bina yıkılmış bugün, kurulduğu
banliyö tipi ev inşa edildi. Eski bir ev ve antik vakıf kısmının çini parçaları
tutmak mümkün oldu. hikayeleri Ahtem kartba göre, bizim avluya girişinde temiz
dağ suyu ile de bulunduğu, ancak yerli halkın Sürgünden sonra yeni
"sahipleri" ile bombardıman edildi. Neyse ki, başka iyi yakın bulunan
kurtarmak mümkün oldu. O da benim atalarından biri tarafından kazılmıştır ve
bunun yerüstü kısmı eski teknoloji bir tek taştan oyulmuştur.
Kuşaklar arası sorun kaybı
• Kaç modern insanın bildiği atalarının
nesiller? Ben biraz düşünmek. Geçmişte, insanlar öldü anısına sönmüş vermeden
nesilden nesile bu bilgiyi geçen atalarının nesiller onlarca isimlerini
hatırlamıyorum. 1944 Tehcir kuşaklar arasındaki bağı
kırdı. İnsanlar kendi geçmişlerini unutmuş.
•Dedem
Abdullah Nuri, bu bağlantı kağıt üzerinde ölümsüzleştirdi, kesilebilir ataları
hakkında bilgi verdi.
••
Abdullah Nuri, dedem, Kokluz köyünde 1937 yılında doğdu. Şair, yazar, gazeteci,
araştırmacı-etnograf, ulusal hareket Kırımlılar aktif bir katılımcı, gerçek öz
adının halkımızın dönüş için bir savaş - "kırımlı".
••
Ziyadin Abdullah, Kokluz köyünde 1906 yılında doğdu. O İkinci Dünya Savaşı
düşmanlıkların bir üyesiydi. Ben emek ordusunun saflarına var bir kez.
insanların sınır dışı öğrenme üzerine ailesi aramaya başladı.
•• Ben de hikaye Zekeriya Azamat anlatmak istiyorum.
•Uzun Kokluze mülk ana tipi tütün
ekimi ve hayvancılığın oldu olmuştur. hazırlanan bir binanın kalıntıları görmek
görüntüleri, табак к продаже. Согласно нашему семейному преданию, Зекерья Азамат, будучи
человеком честным и порядочным, пользуясь уважением у соотечественников,
заслужил звание Одаман, старший пастух. Вернувшись со степей Северного
Причерноморья с заработком, он Ben mal
sadece ödeme çarşı, gitti "Altını bir avuç." Bu, benim görüşüme göre,
atalarımızın maddi zenginlik tarafından göz ardı ve her zaman ilk etapta
dürüstlük ve insanlık koymak düşündürmektedir.
Port Arthur savaş efsanesi
Aynı zamanda halkımızın ülke için edep ve
sınırsız sevgi ile ilgili Ahtem kartbashkoy rivayet efsane diyor. 1904-1905
yıllık Rus-Japon savaşı sırasında, Kırım erkek nüfusu Rus İmparatorluğu'nun
çıkarlarını savunmak için askere çağrıldı. savaş, iki kardeşin sonunda Port
Arthur kuşatmasında sonra, aslen Kokluza dan varlık Kırım eve dönmek için
çalıştı. Ancak, kader çok zengin yerel aristokrat Crimean kökleri, onların
dürüstlük ve özveri dikkat çekerek, onun kızı evlenme teklif sıcak bir Kahire,
onları attı. Ahtem kartba göre, çok cazip ve avantajlı teklif oldu: hayatının
geri kalanını geçirmek için kardeş olabilir de kapalı. Ama söyleyerek, tüm bu
vazgeçti: ". Biz sol, babam ve annem, biz Kırım'a geri dönmelidir eve sağ
salim geri dönmek için vasiyet" Bu gelenek, benim görüşüme göre, gerçek
vatanseverlik, sevgi ve ebeveynler için saygı bir örnektir. Biz geçmişi
hatırlamak gerekir - geçmiş deneyim mevcut yaşamak için yardımcı olur.
Ayder Bariyev:
«keçmişimden vazgeçmem»
Muqaddes
Qırım… Yeşil ada… Nice-nice insanlar bir
yutum suvunıñ
içün asret kettiler, ve ebediy közlerini sürgünlikte yumdılar. Yüzlernen
insanlar ise, kureş yoluna çıqtılar. Olarnıñ arasında doğma Bağçasaray rayonıñ Kökluz köyünden
Ayder Bariyev. Onıñ açıq sıması milletimizniñ tarih saifelerden
iç silinmez, dep umüt etemiz. Rahmetli anası Mumine bita evlyatlarına Vatan
düyğusını ana sütü ile aşladı. Ayder Bariyev bütün ömürini Vatan kureşine
bağışladı ve milliy areketimiznıñ saifelerine «Çırçıq vaqialarnıñ iştirakçisi», ve
«efsaneviy olğan 10-lar protsessı» ile bellidir.
Ayder qartba aqqiqiy vatanperver - Vatanına, halqına,
doğğan koyüne sadıq evlyat edi. Ömüriniñ acı ve tatlısına baqmadan, niayet öz
doğğan Kökluz koyüne kelip, anası ile topraq alıp, ev qurdı. Mumine bita, qart
alında, 1198 kün konteyner içinde yaşadı. Asretli Vatanına, kobeginiñ qanı aqqan sevimli
Kökluzına, niayet qavuştı.
Sevimli Kökluzına qavuşqan soñ, o tolu kokus ile Vatan nefesini
aldı, amma öyle de oña toyalmadı. Ayder Bariyev öz yekyane,
sevimli, ömür billa’ arz etken Kökluz koyünde 2010 s., mayıs 12 kunü defn
etildi.
Netige
Kırımlılar kitle tarihi vatanlarına dönmek
sonra bir gelenek oldu: her Kırım üzerinden her yıl torunları kokluztsev
dairesini kapatmak için gidiyoruz.
(Körüşüv
1990-2015 fotoğraflar)
Işini Özetle,
ben güvenle söyleyebiliriz: Kokluzskie dağlar gelecek nesillere henüz çözülmeye
gizemleri hala bir yeri vardır. Bizim görevimiz bugün - Bizim Güzel Kırım -
atalarımız, bizim için büyük kültür, bizim harika dili, bizim güzel vatan bize
bırakılmıştır harika mirasını korumak için.
16 яшына
кельгенде айвансыравджылыкъта баягъы теджрибеси олгъан. Амма тасиль меселесине кельгенде вазиет агъыр
экен. Койлеринде тек башлангъыч тасиль мектеби бар экен. Онынъ ичюн Иса дерт йыллыкъ мектепни битирген. Амма бу ал
онынъ келеджек аятына ич тесир этмеген.
Мен даима
къартдедемнинъ япкъан къараманлыкълары ичюн гъурур дуям. О бизим шимдики тынч
аятымыз ичюн джан берген инсанлардан бириси эди. Биз бутюн аилемиз иле, Иса къартдедемнинъ къараманий аяты огюнде баш эгемиз ве гъурур
дуямыз. Алла рахмет эйлесин.
Меним адым Весиле. Мен 10 яшындам. Окъумагъа,
йырламагъа, нагъышламагъа севем, инглис тилини огренем. Къырымтатар оюн
тёгерегине къатнайым. Бош вакътымда къартанмнен отурып, онынъ аяты акъкъында
икяелерини динлемеге севем. Къартнамнынъ
эски аиле фотоальбомыны саифелеп онынъ кечирген омюрини сизге де беян этмеге
истейим.
Къартанам
Шембие Смаилова 1935 сенеси октябрь
2 Къырымнынъ Фрайдорф районынынъ
Яшлав-Отар коюнде (шимди поселок Новоселовское) дюньягъа кельди. Бабасы шу койнинъ
молласы Менназиев Смаил 1879 сенеси, анасы исе Ягъяева Лятифе 1889 сенеси догъгъан. Къартанамнынъ
аилеси 8 джандан ибарет экен: беш къыз,
бир огълан, анасы ве бабасы.
Балалыгъы,
эписи кой балаларынки киби кечкен. Сакъланчакъ,ашыкъ, топ оюнлары ойнагъанлар,
сонъра даа йипке къамгъакъ(перекати поле)
байлап чель бою чапкъалагъан. Достларынен берабер эки километр авлакъта олгъан
Бурнакъ коюне баргъанлар. Анда битамнынъ аласы Асие яшагъан. Шембие къартанам
оларнынъ эвине кельгенинен аласы биринджиден эвдекилернинъ ал-хатырыны сорап,
сонъра: "Ашамагъа не истейсинъ, къызым?"- деп сорагъан. Къартанам,
айтмагъа утанып, топракъта ярым ай ресимини сыза экен, бу реисим чиберек
истегенини бильдирген. Асие аласы тез-тез бир къач чиберек къавурып ашаткъан.
Ашагъанларынен балалар озь эвлерине къайткъанлар.
Шембиенинъ
шенъ балалыкъ аятыны 1944 сенеси халкъымызнынъ башына кельген сюргюнлик
фаджиасы бозгъан. Къартанам о вакъыт докъуз яшында экен.
Шу дешетли куньлерни
къартанам бойле хатырлай:
- Саат дертте аскерлер
тюфеклери иле къапуларны бар кучюнен урып, бутюн аилени уяттылар. Анам
къоркъудан пек шашмалады. Беш баланы тешектен тургъузып, полгъа отургъызды ве
эпимизге сув ичирип, динимиздже:
-Бисмиллях, Аллах бизге ярдымджы олсун! - деп дуа окъугъан
эди. Аилемизнинъ алтынджы баласы даа
къундакъта эди. 10 дакъкъа ичинде анам
тикиш машинадан гъайры бир шей алмагъа етиштирамады. Балаларны елгъа чыкъарып, арабагъа отургъызып койнинъ
четиндеки къую янына алып кеттилер. Энди балалагъан сыгъырымыз, копегимиз Кокман артымыздан чапа эдилер.
Солдатлар копекни тюфектен аттылар. Биз, балалар, оны корип окюр-окюр
агъладыкъ.
Бабам шу
вакъытта эвде ёкъ эди, о джамиде саба Эзаныны окъуй эди. Бутюн кунь сабадан
акъшамгъадже къую янында сувсыз, ашсыз турдыкъ. Къуюда сув бар эди, амма онынъ
янында озь эвинден чыкъмагъа истемеген, солдатларгъа къаршылыкъ япкъан ве онынъ
ичюн ольдюрильген адамнынъ джеседи бар
эди. Акъшам маалесинде юк машиналар кельди, бутюн халкъны оларгъа юкледилер.
Къыз къардашымнен
экимиз ашайт тапмакъ умютинен базаргъа бара
эдик. Куньайлан къабукъларыны корьсек, бутюн данечиклерини сайлап ала эдик.
Бир кунь хавуч
къалымтысыны тапып эвге кетирдик, къартанам оны эпимизге болип берди, озю ашамады. Сонъра мен бир зенгин адамгъа ишке
кирдим. Консерва къутучыкъларны бири-бирине урып тарлада къушларны къувалай
эдим. Кунь сонъунда манъа мысырбогъдай унундан бир питечик бере эдилер. Эвге
бир десте ачылмагъан памукъ кетирип,
сабагъадже оларны темизлей эдик. Бу иш ичюн бизге машлы шорба бере эдилер.
1946 сенеси.
Вазиетимиз эийлешмеди. Тикиш машинаны колхоз реисинден бир къач чанакъ маш
шорбасына денъиштирдик. Не тапсакъ ашай эдик: жмых, памукъ урлугъыны, чешит
ешилликлерни. Бир кунь акъшам эпимиз юкъламагъа яткъан эдик, амма анам саба
еринден турмады. Эки кунь девамында, анам энди ольгенини бильмейип, биз
татамнен онынъ янында ятып къыздырмагъа тырыша эдик. Шу гедже шакаллар олюни
дуйып увулдай эдилер. Баракнынъ
къапулары ёкъ эди, онынъ ичюн къоркъунлчы айванлар ичерге кирерлер деп, сакъынып,
къамышларнен къапата эдик. Бир къач куньден сонъ анамны ве башкъа олюлерни
арабагъа къоюп бир ергедир алып кеттилер. Къартанам да ольген сонъ вазиетимиз
даа пек агъырлашты. Адамлардан садакъа сорамагъа меджбур олдыкъ, рус тилини бильмегенимиз ичюн
ярдым сорап элимизни узата эдик.
Авучымызгъа бирер
къашыкъ каша къоя эдилер, биз де къуванып эвге къайта эдик. Эртеси куню кой
сакинлерининъ къапуларына кене барсакъ, бизни къувалай эдилер.
1947 сене
башлады…Кимдир бизни, эки ач къыз баланы балалар эвине алып кетип берди.
Татамнен экимиз айырылмайып, даима берабер ашай, ойнай, юкълай эдик. Балалар
эвинде яшайыш енгиль дегиль эди, мында елда къалгъан хырсыз, оксюз, чая балаларны кетире эдилер. Буюклер кучюклерни
къоркъузып берильген отьмек, шекер, ашларымызны алып, бизни ынджыта эдилер. Кунъдюзлери
буюк балалар "авгъа" кете эдилер, куньайлан, алма, ешиль зердали,
эрик, нар хырсызлай эдилер. Оларны балалар багъчасына кетирип кучюклернен
отьмекке денъише эдилер. Акъылымда бар, Разие деген къызчыкъ ачлыкътан ольдю.
68 йыл кечти, амма о къызнынъ козьлери
огюмден кетмей, санки тюневи олгъан вакъиалар. Комсомол азалары кучюклерни
къорумагъа тырыша эдилер оларнынъ ашагъанларына мукъайт ола эдилир. Балалар
эвнинъ озь ходжалыгъы(хазяйствосы), багъчасы бар эди. Балалар невбетнен барып
олгъан берекетни джыймагъа ярдым эте эдилер. Бир
кунь, татамнен экимиз юкъламагъа
яттыкъ, саба исе о энди янымда ёкъ эди.
Мен оны къыдырып агъламагъа башладым. Манъа оны башкъа бабалар эвине алып
кеткенлерини айттылар. 1968 сенеден
берли мен татамны тапып оламайым. Оны къыдырып мектюплер яздым, чешит балалар
эвине бардым, амма ойле де тапамадым.